Τέρψη, αλησμόνητη η φιλοξενία στο σπίτι του. Αλλά και τη μέρα της αναχώρησης. Με το αυτοκίνητό του στον σταθμό. Για χάρη μας έχασε πολύτιμο χρόνο. Στον σταθμό έτρεξε να πληροφορηθεί. Σε ποια πλατφόρμα ήταν το τραίνο. Βοήθησε να ανεβάσουμε τις βαλίτσες,. Να βρούμε τις θέσεις μας στο βαγόνι. Πάντα με ανιδιοτέλεια η προθυμία του,. Με ειλικρινή φιλία δοκιμασμένη μέσα στα χρόνια,.

Με ειρωνεύτηκες για τα ποιήματά μου,. Αν κάτι με προασπίζει και μου δίνει στήριγμα. Ενάντια στις ειρωνείες σου, είναι ένα απόσταγμα ζωής,. Είναι τα τραγικά βιώματα που έζησα. Δεν εννοώ μόνο τα τραύματα από τον έρωτα. Με διαμόρφωσαν, είναι το βαθύ μου υπόστρωμα. Η τραγικότητα, η οδύνη τους υποκινούν την έμπνευση,. Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2015. Σε όλο τον όροφο που ήταν το γραφείο σου. Μέχρι την πόρτα σου,.

Κόβω με ένα ψαλίδι την παιδική μου ηλικία,. Ή ήμουν αυτή που δεν γεννήθηκε ποτέ;. Ασημένια και στιλπνή μέσα στην γυάλα της. Είναι παράξενο πως κάθε φορά. Τα εντόσθια τις μνήμες τα πτερύγια. Όταν βάζω στο φούρνο το κεφάλι. Και μετά κόβω προσεκτικά φέτες τις φλέβες. Κόβω με ένα ψαλίδι το μαλακό κουνουπίδι του εγκεφάλου. Αυτό που γεμίζει συνέχεια θάλασσα. Μη βάζεις το χέρι κάτω από το λευκό φουστάνι. Το κλειδί γυρνάει μία πόρτα.